Geboren te Gent op 3 augustus 1930
Overleden te Gent op 30 maart 2018
Doctor in de rechten UGent (1952)
Licentiaat in de economische wetenschappen UGent (1955)
Geaggregeerde hoger onderwijs (1962)

Stichter van het kantoor in 1973

Rouwhulde Mr. Marcel Storme

O.L.V. St.-Pieterskerk – 6 april 2018

Mevrouw Storme, lieve Lieve,
Beste Matthias en Lieve, kleinkinderen, achterkleinkind, familie en vrienden van onze “Patron”, Waarde Stafhouders en Confraters,

Met innig verdriet en ongeloof moeten we vandaag afscheid nemen van een goed, van een uitzonderlijk mens.

Innig verdriet omdat u, “Patron”, voor ons allen zoveel betekende gedurende ruim een halve eeuw.

Ongeloof ook omdat monumenten nu eenmaal niet horen te vergaan.

Ik zou willen ingaan op alles wat u betekende voor de Gentse Balie en voor onze advocatenassociatie in het bijzonder.

Als advocaat waart u steeds gedreven door een vurige, brandende, nooit aflatende passie voor gerechtigheid.

Uw motto en meteen ook de titel van het door u georganiseerd Eerste Wereldcongres voor Civiel Procesrecht in Gent luidde: “For a Justice with a human face” – “Pour une Justice à visage humain”.

In uw gloedvolle “gratulatio” ter gelegenheid van uw diamanten advocatenjubileum in 2012 herhaalde u een onwrikbaar geloof in de onvervangbare waarde van de advocatuur – in uw woorden het mooiste en meest kleurrijke beroep – die tot essentieel doel heeft bij te dragen tot een behoorlijke rechtsbedeling door de Rechter en Hem in die zoektocht te begeleiden.

En meteen riep u de jonge confraters op om dit beroep met passie uit te oefenen als hun levenswerk, en daarbij oog te hebben voor deontologie en voor de kracht en de pracht van de taal – ons enig ambachtelijk werkinstrument.

Ook in ons kantoor hebben honderden kantoorgenoten, stagiairs, medewerkers, vennoten, in de loop der jaren ervaren dat u een voorbeeldig advocaat waart, die niet met zaken “bezig” was. U “ontfermde” zich over die zaken. En u waart ook niet in de eerste orde met “zaken” bezig, maar met “mensen”, die u tegemoetkwam met zachte vastberadenheid en diepe medemenselijkheid.

Daarom schreef onze Stafhouder, mr. Christian Cauwe, in zijn rouwhulde zeer terecht dat u een groot advocaat waart, die zielsveel hield van zijn Gentse Balie en de maatschappij waardig heeft gediend, en nog : wie u beter kende verliest een goede vriend.

Binnen de muren van ons advocatenkantoor verliezen we bovendien zijn visionaire stichter, zijn dynamische manager, zijn gedreven bezieler “in allen Storme sterk en trouw”.

Reeds in de jaren zestig van vorige eeuw besefte u dat de groeiende complexiteit van de maatschappij en de galopperende wetgeving binnen de advocatuur multidisciplinaire samenwerking vereiste en derhalve een gestructureerd kantoor met specialisatie.

U sloot zich nooit op in een ivoren toren om u te vermeien in academische abstracties, maar richtte in Gent het eerste niet-familiale advocatenkantoor op, dat u op ongeëvenaarde wijze hebt geleid en bezield.

Ik overdrijf niet als ik stel dat u een model-manager waart, die kwalitatief goede mensen selecteerde en opleidde. U ruimde hindernissen op, sloeg bruggen waar niemand anders dat kon, zaaide ideeën en voedde ze, bemiddelde en loste conflicten op. U inspireerde en gaf uw medewerkers energie en verantwoordelijkheidszin, in grote vrijheid.

Dit is meer dan opmerkelijk, want naast de advocatuur was u actief in de politiek, aan de universiteit, de Vlaamse Juristenvereniging, APR en TPR en in nog zoveel andere domeinen, zodat u niet zonder enige schalksheid kon zeggen dat uw persoonlijk advocatenbureau het centrum was van uw afwezigheden.

Want U had het talent om alles te delen : een scherp verstand, uw ruime cultuur op juridisch maar ook op algemeen vlak, uw grote belezenheid en wellicht tot enige verrassing – uw gloedvolle zin om te feesten.

“Driekoningen” is en zal in onze kantoorcultuur een onwrikbaar begrip blijven voor velen.

En dan was er nog die innige liefde voor de Nederlandse taal : nooit vergeet ik de glunder in uw ogen toen u in december laatst na de huldiging van Professor Frits van Oostrom in de Koninklijke Academie in Brussel diens opmerkelijke uitspraak herhaalde : dat de Koninkrijken Nederland en België samen een keizerrijk uitmaken – het keizerrijk der Nederlandse taal.

Het waren heerlijke jaren, Patron, die sterk, echt en zuiver waren om het tumult van de tijd te overstemmen.

Zonder u, Patron, zullen die jaren stilaan omgezet worden in de fluistering van de geschiedenis, maar het kantoor leeft, groeit en bloeit en zal zijn stichter voor eeuwig dankbaar blijven in de geest die u hem meegaf, zonder versagen en in onwrikbaar vertrouwen dat de door U ingeslagen weg de enige juiste is.

Want uw geest was gestoeld op grenzeloze loyauteit, toewijding en trouw, begrippen die in het huidig maatschappelijk tijdsgewricht helaas zeer dikwijls grafstenen zijn geworden voor verloren gegane waarden.

Die geest was ook gevoed door wat Italianen plegen te noemen “l’ingenio”, een woord dat u vaak en graag in de mond nam, moeilijk vertaalbaar in het Nederlands.
Uw “ingenio” bestond erin doorheen uw innemende vriendelijkheid mensen, harten te beroeren.

Sta mij toe het in één korte Italiaanse zin te verwoorden:
“Un vero amico è chi ti prende per la mano et ti tocca il cuore.”
U nam ons bij de hand en beroerde onze harten.

Persoonlijk, en ongetwijfeld velen met mij, hebben in de omgang met U een ervaring opgedaan die zo aandoenlijk verwoord werd door de Franse egyptoloog en schrijver, Christian Jacq – een citaat dat ik U hier tot slot in alle doorvoelde amicitia opdraag:

“Dans la lumière des étoiles brillent les âmes des sages. Je remercie les dieux qui m’ont permis d’en rencontrer un sur la terre des hommes”.

Wij blijven achter met ons verdriet en onze pijn, maar met onmetelijke dankbaarheid voor alles wat u voor ons betekende en deed.
In ons geloof nemen we geen afscheid.

Rust zacht, Patron, we zien elkander weer.

Philippe Leroy.